W pionie wędrowniczym najważniejsze w wychowaniu jest wędrownictwo, czyli postawa wobec świata, w której przeważa pierwiastek samodzielnego jego poznawania, wyboru najbardziej interesujących zagadnień i dostrzeżenia ważnych społecznych problemów zgodnie z dewizą “Wyjdź w świat – zobacz – pomyśl – pomóż” oraz “Wędrujemy przez świat po problemach, do Człowieka”. Harcerze stawiają przed sobą ambitne cele (wyczyn). Zadania podejmują i wykonują indywidualnie albo w harcerskim zespole.

WĘDROWNICTWO to ruch młodzieży starszej (16 -21 letniej) i instruktorów w ZHP, polegający na świadomej, twórczej i aktywnej postawie wobec ludzi, harcerstwa oraz świata. Postawę tę wyróżnia samodzielne i zespołowe jego poznawanie przez wędrówkę po miejscach i zagadnieniach.

Celem WĘDROWNICTWA jest stwarzanie młodzieży starszej optymalnie wszechstronnych warunków do rozwoju społecznego, intelektualnego, duchowego i fizycznego. Propagowanie wędrownictwa jako sposobu pracy z młodzieżą starszą w ZHP. Doskonalenie i rozwój metodyki wędrowniczej. Wspieranie drużyn, kręgów akademickich i innych jednostek wykorzystujących wędrownictwo w celu podnoszenia, jakości ich pracy. Tworzenie wspólnoty świadomie kreującej rozwój własny, środowiska lokalnego oraz ZHP.

Obecnie istniejące Drużyny Wędrownicze to:

– 11 DW Dublin Maynooth
– PW przy 1 DH w Cork